De 90s en de Tarot; roze, zweven en de New Age

Ik was een puber in de jaren 90. Brugpieper van 1993 tot examenkandidaat in 1999.

De tijd van de houthakkers blouse, van de opkomst van de grunge en dr Martens schoenen, tot aan de Aussie trainingspakken en de alto’s. O ja, en we hadden ook flippo’s.

Wat een tijd. In die jaren, dat Nirvana en Iron Maiden bij ons in huis klonk bij mij in mijn kamer, maar ook Peter Andre de mega nummer 1 hit scoorde en mijn vriendinnen betoverde en mijn zusje verliefd op de Hanson Brothers. O ja, en dat Take That uit elkaar ging. Dat is een beetje langs me heen gegaan, want ik was geen fan.

Boekenwurm

Elke week was ik in de dorpsbibliotheek te vinden. Je had dan zo’n abonnement dat je zes boeken per week mocht lenen (en dat die met een pasje en met een magnetisch iets geregistreerd werden!), en het lukte me om praktisch elke week de hele stapel uit te hebben en weer op de fiets te stappen. Heerlijk vond ik dat, want naar de bibliotheek mocht ik op een gegeven moment zelf.

Dan ga je struinen. Schuif je door naar de volwassen afdeling (hallo Stephen King boeken!) en beland je, omdat je fantasie superrijk is, in de thema-afdeling en kom je ergens bij de esoterie hoek uit.

Hoe dat gekomen is? Ik heb geen idee.

Maar ik heb de afgelopen tijd lang op marktplaats lopen zoeken naar HET boek waar het allemaal mee gestart is. Want in die tijd moest je of kopietjes draaien van de stukken die je gaaf vond, of overschrijven. En ik, het pukkeltje dat ik was, deed aan heel erg overschrijven. In een notitieboek heb ik zoveel van een boek overgeschreven dat het nu met het internet niet moeilijk was om het boek terug te vinden dat ik had gebruikt!. Want ik heb hem gevonden!

Een trip langs memory lane. Ik heb praktisch alles overgeschreven, en mijn notitieboek beplakt met kopietjes uit het boek. En gekleurd. Zo schattig. Zo herkenbaar dat je dit als beginner doet. Wie niet?

Het meest bijzondere was dat ik toen geen jota snapte van wat ik opschreef, en dat ik nu, als ik het teruglees, aan het genieten ben van wat er staat over de elementen, de kaarten en de qabalah. Love it!

New Age

Alleen; de jaren 90 waren niet mals voor de tarotliefhebbers. We hadden praktisch niks. Een enkel boek, geschreven door een nuffig iemand die nogal hoogdravende taal gebruikte en o zo duur/mystiek/magisch/tuttuttut doet.

Ik heb het afgelopen jaar een beetje wat jaren 90 boeken over de tarot opgespaard en ze vallen allemaal onder categorie: waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan? Dure woorden, smijten met esoterische termen en vooral niet to-the-point komen. En de mythen over de tarot laten bestaan. Want de tarot komt echt niet uit Egypte of Atlantis. Zo 'cringe' om te lezen.

Desondanks zijn het voor mij nu echt wel juweeltjes. Ik prik bubbels door, neem dingen aan met een enorme korrel zout, en zie dat de schrijvers echt wel wat weten maar dat dit ook wel de trend was in de New Age die ook opkwam in de jaren 90.

Beweging in zweven

In de jaren 90 kwamen we in (nog meer) in aanraking met yoga, reiki, nieuwetijdskinderen, chakra healing, wierook gebruiken en nog veel meer. Maar het was allemaal diep, spiritueel en vooral maar weggelegd voor de enkeling. En ongelofelijk zweef. Weten we Jomanda nog? Hoogtijddagen voor met je hoofd in de wolken lopen! De term geitenwollensokken was volop in zwang, glitter websites (Angelfire!) en forums popten overal en nergens op.

Het waren de hoogtijdagen voor groei van esoterie.