Ik was vorige week aan het mijmeren over de periode dat ik weer terugkwam bij de tarot. Ik ben net als heel veel tarotliefhebbers in mijn pubertijd met het spirituele in aanraking gekomen (de bibliotheek!) en daarmee ook met de tarot. Maar toen ik klaar was met studeren, mijn eerste baan had en vervolgens mijn kindjes kreeg schoof de spiritualiteit heel erg naar de achtergrond.
Toen mijn kids klein waren vond ik het leven als jonge moeder heel heftig. Ik kende mezelf niet terug, mijn jongste sliep praktisch niet en ik belandde in een burnout. Ik heb toen wel wat hulp gekregen van de huisartsenpraktijkondersteuner maar ik kreeg twee tips waar ik het mee moest doen: nee leren zeggen en iets voor mezelf doen. Maar na een maand thuiszitten ging ik weer aan het werk, en achteraf gezien heb ik toen te weinig hulp gehad om weer uit de burnout te klimmen.
Het heeft jaren geduurd voordat ik de tips echt kon toepassen. Want wat deed ik; ik verloor mezelf in wat ik deed aan nieuwe hobbies of activiteiten (ik leek wel gek bedenk ik me nu haha) was ik een haakblog gestart en maakte ik patronen. Maar ik merkte dat ik dat soort van van mezelf moest. Dat was mijn manier om mezelf weer te vinden. Dat ik niet alleen mama was. Maar ook nog mens met eigen interesses.
Die haakblog heb ik een aantal jaren volgehouden maar op een gegeven moment trok mijn lijf het heel slecht met het breien en haken, en ik kon het niet meer bijbenen. Ook op werk was het druk, thuis was het druk. Ik hikte weer tegen een nulpunt aan.
Maar wat dan? Toen kwam mijn honger naar spiritualiteit weer terug. Ik begon rustig aan weer ademruimte te krijgen voor echt tijd voor mezelf zonder kids om me heen en er ontstond weer wat concentratie in mijn hoofd.
Ik deed weer wat aan hekserij. Ik voelde weer wat magie.
En toen keek mijn oude Waite Smith deck mij aan. Maar het stond me tegen omdat ik er nog steeds niet veel van snapte.
Maar mijn liefde voor Aleister Crowleys werk (niet de man, echt niet) was toen ook weer opgelaaid en ik dacht laat ik dan maar de moeilijke weg nemen, maar wel de interessantste, en mezelf bekend maken met de Thoth tarot!
Ik dook de Qabalah in.
Maar ik dook NIET de betekenissen in.
In die tijd was ik ook begonnen met examenklassen biologie geven, en die leerde ik juist niet vanuit de begrippen maar juist vanuit een adelaarsvisie de onderwerpen te bestuderen. De schema's en de plaatjes juist te laten leven.
En toen ben ik hetzelfde gaan doen.
Met de kaarten echt gaan zitten en vanuit de beelden onderzoeken.
Mijn hersenen hadden die prikkels ook echt nodig. Ik merkte echt in die jaren dat door oververmoeidheid en de druk van werk en thuis mijn hersenen het soms niet deden. Zo gek!
Ik weet nog heel goed; in die tijd waren we naar Denemarken op vakantie in de zomer, dat was onze allereerste verste reis met ons gezin ooit. Maar elke dag, in dat piepkleine huisje wat we daar hadden, zat ik met mijn pocket Thoth met een kaartje.
En toen ben ik teruggegaan naar de Waite Smith en landde alles.
Voor mij werkte dit vanwege mijn interesse.
Maar ik zie bij mijn studenten dat zodra ze echt even het boek als eerste instinct negeren dat het dan superhard gaat met de kaarten leren begrijpen.
Was het voor mij een vlucht uit de realiteit de tarot? Was de vraag die mij opborrelde afgelopen tijd?
Was het zo dat dit bij mij er voor zorgde dat ik de boel even kon negeren en mijzelf aandacht kon geven?
Dit was eigenlijk voor het eerst dat ik er zo ver nadacht en als ik terugdenk zeg ik "ja". Ik weet van mijzelf dat als ik het (te) druk heb dat ik dan mezelf heel erg met 'iets' terugtrek. Dat dat misschien ongezond gedrag is; soit.
Voor mij heeft het twee effecten gehad; ik kreeg mijn hersens weer aan de praat na jaren van weke zwangerschaps/tropenjaren hersenen en ik leerde datgene dat mij nu al 25 intrigeert; de tarot.
Daar ben ik megadankbaar voor. Ondanks dat het een vlucht was. De Thoth was mijn reddende engel!
En van het een kwam het ander; ik ging professioneel de kaarten lezen en toen ik eenmaal mijn eerste tarotworkshop had gedaan was dat de start van alles hier bij Lucet in Aurora tarot. Daar ben ik supertrots op.
Hoe was jouw reis in de tarot?
liefs
Barbara
p.s. In maart start ik weer een Thoth cursus, de ultieme kans om je tarothorizon te verbreden!
Reactie plaatsen
Reacties
Een prachtig en herkenbaar verhaal. De Thoth is voor mij (samen met de Rider Waite Smith) favoriet en idd, de stap naar professioneel werken met tarot.